عموما در ساخت کف کانکس باید از متریالی استفاده شود  که مقاومت بالایی در برابر رطوبت ،حرارت و  عبور و مرور داشته باشد . در کانکس ها پس از نصب تخته های چند لایی ( تخته های چند لایی ضد آب فارلین پلکس به ضخامت 18میلیمتر/ تخته های چند لایی نئوپان کاسپین به ضخامت  16 میلیمتر ) که متناسب با درجه کانکس انتخاب میشود از کفپوش به عنوان پوشش نهایی کانکس استفاده میشود . کف پوش ها از جنس p.v.c  (پلاستیکی) و  ضخامت آن حدود 3 میلیمتر است  و ظاهری مشابه پارکت دارد ، با این تفاوت که پارکت از جنس چوب میباشد. کفپوش ها نسبت به پارکت ارزان تر هستند ولی  به دلیل نیاز به زیرسازی اولیه ( یعنی مسطح کردن کف ) هزینه نصب و زیرسازی آن بالا بوده لذا در نهایت از لحاظ قیمت نزدیک به پارکت می باشد . در کانکس ها نیز پس از مسطح کردن کف توسط تخته های چند لایی ، کفپوش با چسب به کف نصب میگردد که اینکار  باعث میشود امکان کندن کفپوش و نصب مجدد آن وجود نداشته باشد. در صورت نیاز برای زیبایی کار می توان از قرنیز استفاده کرد.

مزایای استفاده از کفپوش p.v.c  در کانکس :

• ضد آب بودن
• دوام بالا
• خاصیت ارتجاعی بالا
• عایق حرارت و برودت
• قابل شستشو بودن
• کیفیت و طول عمر بالا