استاندارد ابعادی این نوع کانکسها ۵/۲*۶ می باشد که با سقف های با کلاهی خود را متمایز از سایر کانکس ها میکند که عموماً با یک پارتیشن ریلی آلومینیومی به دو قسمت مساوی تقسیم میشود که یک قسمت محل انباشته شدن پسماندهای خشک و قسمت دیگر محل استقرار اپراتور می باشد استراکچر این کانکسها از پروفیل های ۴۰*۴۰ و ۴۰*۶۰ با شاسی موازی یا دورکلاف از تیرآهن IP14 می باشد و استراکچر سقف به دو روش چاک دادن پروفیل یا ارسال پروفیل به خمکاری شکل های با کلاهی میگیرد که بعد از تکمیل استراکچر ۸۰ میکرون ضد زنگ جهت رفع پوسیدگی و زنگ زدگی آهن به روی استراکچر با پیسولت پاشیده میشود.

جنس ساخت کانکس بازیافت
نمای بیرونی از ورق گالوانیزه خم شده گام دار و سقف از ورق گالوانیزه صاف انعطاف پذیر کاور میشود که لا به لای درزهای ورق های سقف با چسب آکواریوم یا نوار ایزوگام عایق می شود و نمای داخلی نیز با عایق پلی استایرن ۴  سانت با دانسیته ۴۰ مترمکعب و پوشش مکمل از دیوارپوش p.v.c سفیدرنگ تزیین میگردد کف این کانکس ها به دو صورت یا با آلومینیوم آجدار ۲ میل کاور میشود که در آن صورت فواصل قیدریزی کف نباید بیشتر از ۳۰ سانتی متر باشد چون در آن صورت آلومینیوم باد میکنه و لرزش کف و جیر جیر صدا رو خواهیم داشت یا با تخته mdf 16 میل با پوشش مکمل از کفپوش کاور میشود یک درب ورودی دو لنگه در قسمت عرضی کار مختص داخل آوردن پسماندها و تعبیه شده و پارتیشن داخلی نیز بصورت ریلی در نظر گرفته میشود و یک پنجره حفاظ دار در ارتفاع ۹۰ سانتی متری از کف ایجاد میشود و یک پیشخوان داخلی زیر پنجره در محل قرار گرفتن اپراتور جهت قرار دادن تجهیزات متصدی بر روی آن ساخته میشود.

طرح کانکس بازیافت
کانکس بازیافت یک نشانه شهری است که شهروندان باید این نوع کانکس ها را از بقیه تشخیص دهند همانند کانکس پلیس زیرا در صورتی که شهروند نتواند کانکس های بازیافت را از بقیه تشخیص دهند کارایی کانکس از دست می رود زیرا دیگر موادی برای بازیافت ندارد . به همین جهت شهرداری هر شهرستان طراحی های مختلفی برای کانکس خود در نظر گرفتند تا مردم بتوانند به راحتی کانکس را تشخیص دهند و از خدمات استفاده کنند.

کاربرد کانکس بازیافت
همانطور که تولید بسیاری از مواد علی الخصوص  کاغذ احتیاج به قطع درختان و به پی آن از بین رفتن جنگل ها است که جایگزین شدن این منبع ها طبیعی نیازمند هزینه بسیار زیاد و زمان طولانی مدت است. از این رو جوامع بشری به یک نظر دست پیدا کرده اند که زباله ها خود سرمایه بزرگی محسوب می شود و با برنامه ریزی و تفکیکشان قادر به تولید محصولات دیگری شده اند تولید نمود بدونه اینکه بخواهیم باز هم از منابع طبیعی برای تولید آنها استفاده کردیم. به این ترتیب شرکت ها و نهاد های دولتی و در بعضی کشور ها سازمان های خصوصی در این زمینه دست بکار شده و تلاش به جمع آوری و تفکیک پسماند ها نمودند است. در کشور مانیز شهرداری ها نیز به انجام این عمل سنجیده کردند تا از دست رفتن سرمایه های طبیعی کشور پیشگیری کنند که به درستی توانستند این کار را فرهنگ سازی کنند. برای این کار نیاز به فضا هایی بود تا بتوانند این پسماند های خشک و در بالای آنها کاغذ های باطله بی ارزش را از شهروندان بگیرد.