برخلاف بسیاری مواد دیگر، چوب در برابر مواد شیمیایی ضعیف (رقيق) مقاوم است و عایق الکتریسیته و گرما‌ می‌باشد . درواقع هوایی که در بین بافت سلولی (حجر‌ه ای‌) حبس شده، چوب را بهترین عایق حرارتی که تاکنون برای مواد ساختمانی شناخته‌شده، کرده است.

برخلاف این خصوصیات خوب و پرشمار، چوب‌ می‌سوزد و ممکن است در معرض حمله حشرات، قارچ‌ها، و جانوران (حفار) دریایی (Marine borers) قرار گیرد. بر اثر تغییرات رطوبت محیط هم کشیده و واکشیده‌ می‌شود و مقاومت آن در برابر نیروها در تمامی‌ جهات یکسان نیست (شکل ۲) و بدین جهت در برخی کاربردها از بتن، فولاد، و پلاستیك به جای چوب استفاده‌ می‌شود.

خوشبختانه، روش‌هایی برای غلبه بر خصوصیات نامطلوب چوب وجود دارد.‌ می‌توان با اشباع چوب به وسیله مواد حفاظتی آن را بر ضد حملات بیولوژیك مقاوم کرد. مواد کندسوز کننده (ضد احتراق)‌ می‌توانند آن را در برابر سوختن محافظت نمایند. مواد شیمیایی نیز برای کاهش هم کشیدگی و واکشیدگی بکار‌ می‌روند. همچنین تبدیل چوب به الیاف و اجزاء ریزتر و سپس باز ترکیبی این اجزاء به انواع فرآورده‌ ‌های ترکیبی (Boards صفحات) باعث‌ می‌شود فرآورده‌‌های ساخته شده مقاومت یکنواخت تری در جهت ‌های مختلف داشته باشند. در نتیجه جای شگفت نیست که استفاده از تیمار ‌های شیمیایی و اوراق فشرده (Board material) به سرعت رو به افزایش است.

چوب مزیت دیگری که در مقایسه با سایر مواد اولیه دارد این است که ضایعات آن که در اثر استحصال درختان و تبدیل آنها به چوب آلات بریده شده ایجاد‌ می‌شود، چندین بار کمتر از معدن کاری و تولیدات معدنی است. تبدیل درختان به يك تن چوب آلات بریده شده در حدود ۱۵۰۰ کیلو وات ساعت الکتریسیته مصرف‌ می‌کند در حالی که تولید همین مقدار آلومینیوم نیاز به ۴۵ برابر این مقدار انرژی دارد. خسارات زیست محیطی که بر اثر معدن کاری به منطقه وارد‌ می‌آید اغلب به مدت زمانی بیش از طول عمر يك انسان نیاز دارد تا بازسازی شود. در حالی که يك منطقه جنگلی با درختان قطع شده، می‌تواند درختان زیادی ظرف چند سال تولید کند.