بطور کلی می توان گفت با آنکه انسان قبل از تاریخ پناهگاه زندگی خود را از غارنشینی آغاز کرد ولی از چوب قدیم تر از سایر موارد استفاده نمود. در کاوشهای باستان شناسی در کنار دریاچه های سوئیس، ساووآ( در حوزه آلپ )، ایتالیا و بسیاری از نقاط دیگر که در گذشته در آب قرار داشته اند پایه های چوبی خانه های شناور مربوط به دوران پارینه سنگی، نوسنگی و عصر آهن هنوز به دست می آید. که نشانه قدمت استفاده از چوب در ساختمان، وسایل کار و منزل می باشد و نشان می دهد که انسانهای قدیم چوب را به شکل خیلی ابتدائی بخصوص برای پایه و پوشش پناهگاه خود بکار می بردند. جالب اینکه هنوز هم در بعضی نقاط جهان مثل اقیانوسیه و مالاکا، خانه های شناور در آب توسط بومی ها به همان صورتهای ابتدائی ساخته می شود.

بطور کلی مصارف چوب در گذشته و تا حدود دویست سال پیش هنوز هم شکل سنتی خود را حفظ کرده بود و از قرنهای متمادی بدون تغییر و تحول چشم گیری در جوامع انسانی رایج بوده است.این مصارف شامل استفاده از چوب در تهیه؛ دسته افزار، گهواره، خانه سازی، تختخواب، نرده بام، وسائل کشاورزی، کشتی و قایق سازی، وسائل نخ ریسی و بافندگی، وسائل جنگی و شکار، میز و نیمکت، درسازی و گاری سازی، تابوت سازی و سوخت، بوده است. در این میان ملاحضه می گردد که نقش چوب در تکامل تمدن انسانها از اهمیت ویژه ای برخوردار است بخصوص زمانی که تعمق کنیم که در سواحل آبها تنها وسیله حمل و نقل، قایق و کشتی بوده و این وسیله حرکت تا چه اندازه در اشاعه تمدن و تکامل آن در کشف نواحی و منابع ناشناخته در کره زمین تاثیر داشته و یکی از اسباب حفظ بقاء انسان در طی ادوار تاریخ گردیده است.

در موزه آلتونا در هامبورگ تکامل استفاده از چوب در کلیه موارد مذکور و نقش حیاتی این ماده در تداوم و تکامل انسان ها آشکارا از روی وسائل چوبی که در آنجا جمع آوری گردیده نمایان است. به همین ترتیب آثار چوبی که در موزه علوم طبیعی لندن وجود دارد بازگو کننده آن است که بشر از حدود 10000 سال قبل با نیزه چوبی به شکار می رفته و در اروپای شمالی از 5000 سال قبل، از قایق و وسایل چوبی استفاده می کرده است.

مصرف چوب در ایران تاریخ مدونی از اعصار باستانی ندارد. ولی طبق مطالعاتی که توسط کاوشگران انجام شده است مردمان بومی ایران قبل از مهاجرت آریائی ها از حدود 4200 سال قبل از میلاد مسیح چوب را برای خانه سازی مصرف می کرده اند و البته استفاده از چوب در تهیه وسائل کشاورزی نیز رونق داشته است. ولی از زمان هخامنشیان که تاریخ مدون تری در دسترس می باشد مصرف چوب در امپراطوری ایران مشخص تر است و در سنگ نوشته هایی که از تخت جمشید به دست آمده استفاده از چوب سدر درپوشش و تزئینات کاخها مشخص شده است.

پس از پیشرفت دین حنیف اسلام در ایران نظیر آنچه که قبلا در مورد عیسویت گفته شد، صنایع و هنرهای چوبی تحت تاثیر رهنمودهای الهی این دین قرار گرفت و بهترین آثار هنری چوبی را می توان در ساختمان مساجد، مزارها و اماکن مقدسه نظیر درب، منبر و کنده کاریها و شبکه بندی ها یافت که اکثر آنها تا سال های اخیر با وسائل دستی بوجود می آمده است، و همانطور که صنایع چوب با پیدایش ماشین اره در اروپا تحول تازه ای یافت و در ایران نیز ابتدا چوب بری ها و سپس سایر کارخانه های تبدیل چوب مثل کبریت سازی، تخته چند لایه سازی، فیبر سازی، تخته خرده چوب سازی، مقوا سازی، و غیره آغاز به کار کردند که عموما قدمت انها به 50 سال هم نمی رسد.